राधा आज ५ दिवसांची झाली.. बेड वर पडून मस्त खेळतायत madum . खेळता खेळता
मधेच गोड हसतेय राधा.. आणि सगळा शीण सरल्यासारख वाटत .. गेले almost १०
महिने कायम ताण होता मनावर.. कस असेल आपल बाळ? कस दिसेल ? कस हसेल? डॉक्टर
चे visits , सोनोग्राफी, वर ९ महिन्यात दोनदा admit पण कराव लागल होत..
राधा ... नाव आधीच ठरवलं होत मी.. एका लग्नाची दुसरी गोष्ट मधली मुक्ता
बर्वे ची राधा देसाई गाजत होती, पण मला त्यच्या आधी पासूनच वाटत होत हेच
नाव ठेवाव..
आणि गम्मत म्हणजे, मुलगी झाली तर राधा हे fix होत.. पण मुलाच नावच ठरत नव्हत , आम्ही seriously चालू केलेला मुलाच्या नावाचा शोध, कायम कोणत्या तरी कॉमेडी नावापाशी येऊन थांबायचा ... आणि आम्ही दोघ वेड्यासारखे हसत सुटायचो.. एका site वर मुलाच्या नावासाठी suggestions होती ... रमणीमोहन , रजनीकांत :):) आवरा!
मागचे ५ दिवस तर sollid eventful होते.. मी शुक्रवारी सुवर्णाला नेहमी प्रमाणे office ला पोचल्यावर call केला.. तेंव्हा सुवर्णा हॉस्पिटल मध्ये होती.. तिला just OT मध्ये नेणार होते.. पण फोन वर
मी: काय चाल्लय? आज जरा उशीर झाला फोन करायला.
सुवर्णा : हो का? मी छान आहे .. काही विशेष नाही (!). मीटिंग नाहीये का तुला? (इतर वेळी फोन करायला ५ मिनिट जरी उशीर झाला तरी ५ missed calls आणि ६ SMS असतात...)
मी : आहे ना.. आता ५ मिनिट मध्ये..
सुवर्णा : बर मग मीटिंग करून घे, मग बोलू.. (सुवर्णा सुधारली !!)
हे सगळ १०:३० ला झाल .. १२:३० ला pops चा call , "मुलगी झाली.. अभिनंदन!!" .. मी अवाक! नवऱ्याला कळाल तर delivery ला जास्ती त्रास होतो अशा समजुती मुळे हे सगळ कारस्थान होत..:) ..
मी अशक्य स्पीड ने, हातातल्या काम handover केल आणि शिवाजीनगर गाठल.. आता पुणे ते औरंगाबाद हा 6 तासांचा प्रवास होता.. हा wait मात्र असह्य झाला.. इतके दिवस नकळत याच क्षणाची वाट पाहत होतो.. आनंद , anxiety, relief सगळं एकाच वेळी दाटून आल होत..
आणि हॉस्पिटल मध्ये पोचल्यावर दिसलं .. सुवर्णाच्या चेहऱ्यावर पण exactly हेच mixture होत..
गेल्या वर्षभराची तप:शर्या फळाला आली होती .. राधा आईच्या कुशीत हात पाय हलवत मस्त पहुडली होती!
आणि गम्मत म्हणजे, मुलगी झाली तर राधा हे fix होत.. पण मुलाच नावच ठरत नव्हत , आम्ही seriously चालू केलेला मुलाच्या नावाचा शोध, कायम कोणत्या तरी कॉमेडी नावापाशी येऊन थांबायचा ... आणि आम्ही दोघ वेड्यासारखे हसत सुटायचो.. एका site वर मुलाच्या नावासाठी suggestions होती ... रमणीमोहन , रजनीकांत :):) आवरा!
मागचे ५ दिवस तर sollid eventful होते.. मी शुक्रवारी सुवर्णाला नेहमी प्रमाणे office ला पोचल्यावर call केला.. तेंव्हा सुवर्णा हॉस्पिटल मध्ये होती.. तिला just OT मध्ये नेणार होते.. पण फोन वर
मी: काय चाल्लय? आज जरा उशीर झाला फोन करायला.
सुवर्णा : हो का? मी छान आहे .. काही विशेष नाही (!). मीटिंग नाहीये का तुला? (इतर वेळी फोन करायला ५ मिनिट जरी उशीर झाला तरी ५ missed calls आणि ६ SMS असतात...)
मी : आहे ना.. आता ५ मिनिट मध्ये..
सुवर्णा : बर मग मीटिंग करून घे, मग बोलू.. (सुवर्णा सुधारली !!)
हे सगळ १०:३० ला झाल .. १२:३० ला pops चा call , "मुलगी झाली.. अभिनंदन!!" .. मी अवाक! नवऱ्याला कळाल तर delivery ला जास्ती त्रास होतो अशा समजुती मुळे हे सगळ कारस्थान होत..:) ..
मी अशक्य स्पीड ने, हातातल्या काम handover केल आणि शिवाजीनगर गाठल.. आता पुणे ते औरंगाबाद हा 6 तासांचा प्रवास होता.. हा wait मात्र असह्य झाला.. इतके दिवस नकळत याच क्षणाची वाट पाहत होतो.. आनंद , anxiety, relief सगळं एकाच वेळी दाटून आल होत..
आणि हॉस्पिटल मध्ये पोचल्यावर दिसलं .. सुवर्णाच्या चेहऱ्यावर पण exactly हेच mixture होत..
गेल्या वर्षभराची तप:शर्या फळाला आली होती .. राधा आईच्या कुशीत हात पाय हलवत मस्त पहुडली होती!
actually no words to exp the feelings ab radha nd tiche baba
ReplyDeletebut
"""CLASSIC""
hach word shobhto tyala !!!!!!!!!!!!